Afgelopen week-end regende het en wat doet een blogster dan zoal? Zitten prutsen aan haar blog, jawel. Meer bepaald aan het WordPress-thema, dat het volledige uitzicht van de blog bepaalt.
Naar het schijnt bestaan er programma’s die je ingescande gezicht van een nieuw kapsel voorzien. Zo kun je WordPress ook elk thema op je blog laten uitproberen. Toen ik vlak voor het ochtendgloren ging slapen, dansten de thema’s voor m’n ogen. Ook vandaag zette ‘k m’n zoektocht verder.
Het thema Mystique vond ik behoorlijk maar ik vreesde dat veel mensen het lettertype net te klein zouden vinden.
Die eerste indruk, hé, die je blog op iemand maakt, zo belangrijk en voor mij ook zo moeilijk in te schatten. Ik werd er zeer onzeker van. Net zoals bij een nieuw kapsel zit je dan toch maar af te wachten wat de reacties gaan zijn. In dit geval: met argusogen de statistieken zitten bekijken om te zien of jij, beste lezer, dit allemaal wel apprecieert. Of ik je nu niet met een migraine-aanval opzadel wegens te zitten staren op een vervelend lettertype. Of dat het nieuwe thema je hopeloos verwart. Of in slaap doet sukkelen.
Uiteindelijk heb ik voor het thema Hemingway Rewritten gekozen. Vooral omdat dit thema zo verrassend met de geplaatste foto’s omgaat.
Write me at the Hotel Quintana, Pamplona, Spain. Or don’t you like to write letters. I do because it’s such a swell way to keep from working and yet feel you’ve done something.
Ernest Hemingway
Soezeberen 