Na verschillende jaren huisonderwijs is het vandaag voor ons weer een “gewone 1 september”.
Vijf jaar geleden gingen LiLa en ik één van die eerste schooldagen naar Planckendael om de officiële start van het huisonderwijs te vieren. Het voelde heel spannend en bij momenten ook best eng.
Vandaag voelde het spannend, maar niet eng. Want de LiLa die ik vandaag aan de schoolpoort afzette, is een heel andere LiLa . Huisonderwijs heeft ons allebei sterk veranderd.
Zowel LiLa als ik hebben nogal een sterke wil, dus het was hier zeker niet altijd peis en vree en toch ben ik ontzettend dankbaar voor die jaren huisonderwijs.
Alhoewel ik me regelmatig ontzettend druk kon maken in eindtermen en inspectie , heeft LiLa alle tijd gekregen. Tijd om zich op haar tempo te ontwikkelen, tijd om haar passies te ontdekken en tijd om veel te spelen.
Ik leerde het plaatje van “na derde leerjaar komt vierde komt vijfde” los te laten doordat ik zag dat er even veel leerpaden als kinderen zijn. Huisonderwijs, examencommissie, umbrella scholen… allemaal mogelijke alternatieven.
Bovenal ontdekte ik de kracht van leerstof aanpassen aan het individu. Regelmatig zoek ik tot een gat in de nacht naar alternatieve manieren om iets uit te leggen. En als ik dan bij LiLa die klik zie, dat zijn momenten van pure magie.
Dat wens ik mij en LiLa ook dit schooljaar toe: veel tijd, kunnen loslaten en ook veel “het klikt!”-momenten.
Soezeberen 